เรื่องสอนใจ บอกถึงนิสัยเพื่อนที่แท้จริง ว่าเขาเป็นยังไง

เรื่องที่ 1 พอถึงฤดูร้อนนั้น เพื่อนๆ เราหลายคนไปเดินเล่นกัน และก็ไปถึงแม่น้ำ ก็เอา

ขาไปแช่น้ำ และก็ปรากฏว่า รองเท้าของสมศรี ตกไป ลอยตามน้ำไป และระหว่างทางเดินกลับบ้าน

พื้นถนนมันร้อน แล้วก็ต้องเดินไกล ฉะนั้น สมศรีจึงขอให้เพื่อนๆ ช่วย แต่ว่านะ

ทุกคนกลับมีรองเท้าเพียงคู่เดียว เมื่อได้ยินดังนั้น สมศรีไม่สบอาร มณ์ เพราะเธอชอบ

ขอให้คนอื่นช่วย เพียงแค่ทำเป็นงอนก็จะมีคนเข้าช่วย แต่ครั้งนี้มันไม่เป็นเช่นนั้น

เธอก็เลยคิดว่าเพื่อนๆ ทุกคนไม่ได้อย ากช่วยเหลือเธอ แต่จากนั้นก็มีสมปองเอารองเท้า

ตัวเองให้สมศรีใส่ ทนเท้าร้อนเดินต่อ สมศรี ขอบคุณสมปอง แต่ตอบสมปองกลับไปว่า

“เธอต้องจำไว้นะ ไม่มีใครมีหน้าที่ต้องช่วยเธอ การเป็นเพื่อนกัน ไม่ช่วยก็ไม่ผิ ดอะไร”

และจากนี้ไป สมศรีจำคำพูดของสมปอง ต่อไปสมศรีก็ให้ความช่วยเหลือเพื่อนๆ

ด้วยความเต็มใจ “และหลายครั้ง เรามักจะหวังให้คนอื่นดีกับเรา ตอนแรกๆ เราก็ซาบซึ้ง

แต่เมื่อเวลาผ่านไป เราก็เคยชินกับที่คนอื่นดีกับเราจนมองว่ามันเป็นเรื่องปกติ

เหมือนเป็นหน้าที่ที่เขาต้องดีกับเรา พอวันหนึ่งไม่ดีต่อเรา เราก็โมโ ห แต่ความจริงนั้น

ไม่ใช่ว่าคนอื่น ไม่ดีกับเราแล้ว แต่เป็นเพราะเราเรีย กร้ อง เคยชินกับการรับมากไป มันเลยลืมบุญคุณ”

เรื่องที่ 2 มันมีอยู่ว่า สมหวัง เขาไม่ชอบกินไข่ทุกครั้งที่ได้มา ก็ให้สมนึกกินตลอด

ช่วงแรกๆ สมนึกก็รู้สึกขอบคุณสมหวัง พอนานๆ ไปสมนึกก็เคยชินเพราะมันเหมือนเป็นเรื่องปก

เมื่อเกิดความเคยชิน ก็เหมือนกับเป็นหน้าที่ ที่สมหวังต้องทำไปเรื่อยๆ ทุกวันๆ

จนนมาวันนึง สมหวังเอาไข่ให้สมชาย ทีนี้สมนึกก็อาร มณ์เสี ย แต่เขากลับลืมไปว่า

ไข่นี้นั้น มันเป็นของสมหวังไปแล้ว สมหวังจะให้ใครก็ได้ สมนึกจึงทะเล าะกับสมหวัง

เพราะเรื่องนี้ จากนั้นพวกเขาก็เลิ กคบกันไป เพราะเรื่อง ไข่

เรื่องที่ 3 มีแพะตัวนึงเจอหม าป่า แล้วก็จะกินแพะ แพะจึงสู้ ใช้เขาสู้กับหม าป่า

และจากนั้นก็ตะโกนขอให้เพื่อนๆ ช่วย แถวๆนั้นก็มี วัว และวัวมองมาเห็นเป็นหม าป่า

แล้วก็วิ่งหนีไป ม้าก็มองมาเห็นเป็นหม าป่า ก็วิ่งหนีไปเช่นกัน ลา เห็นเป็นหม าป่า

ก็เดินหนีไปอีกเช่นเคย ห มู ผ่านมาเห็นเป็นหม าป่า ก็เดินหนีไปเช่นเคย

หมา ได้ยินจึงรีบวิ่งเข้ามาจะสู้กับหม าป่า หม าป่าเห็นมีหมามาช่วย

จึงวิ่งหนีไป จากนั้นแพะก็รอด กลับมาถึงบ้านเพื่อนๆ มาหาทุกตัว เพื่อนๆบอกว่า

วัว “ทำไมไม่บอกฉัน จะใช้เขา แ ท งทะ ลุไปเลย”

ม้า “ทำไมไม่บอกฉัน จะใช้เกือก กระทื บ มัน”

ลา “ทำไมไม่บอกฉัน ข้าจะร้อ งเสียงดังๆ ให้หม าป่าตกใจไปเลย”

ห มู “แล้วทำไมไม่บอกฉัน เดี๋ยวจะใช้ปากของฉัน พุ่ งช นไปเลย”

การพูดคุยกันอย่ๅงสนุกนี้นั้น ข าดอยู่ตัวเดียว คือ “หมา” เพราะมิตรภาพที่แท้จริง

ไม่ใช่ดูที่คำพูดที่ดูดี ที่แสนหวาน แต่มันเป็นมือที่ยื่น ให้ตอนคับขัน

พวกที่รอบๆ ตัวคุณทำให้คุณรู้สึกดีนั้นมันอาจจะไม่ใช่เพื่อนแท้

แต่กับคนอื่น ที่ดูเหมือนห่างไกลแต่ใส่ใจคุณ ตอนมีความสุขไม่ไปหา

แต่ตอนคุณต้องการ เขาจะทำเพื่อคุณอย่ๅงเงียบๆ เป็นห่วงใส่ใจคุณนี่แหละเพื่อนแท้

ขอบคุณ จาก fo r w a r d L i n e