เรื่องที่อยากสอน คนที่ทำแต่งาน จนละเลยบางอย่าง

เมื่อ 39 ปีที่ผ่านมา ผมได้เริ่มต้นทำงานกับบริษั ทการเงิ นข้ามช าติ ที่มีขนาดใหญ่เป็นอันดับสาม ของโลก

เมื่อ 35 ปีที่ผ่านมา ผมแต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ผมรักมาก เราต่างสัญญาว่า จะสร้างอนาคตด้วยกัน

เธอจะเป็นคนผลักดัน เพื่อให้ผมประสบความสำเร็จทางการงาน และในขณะที่การงานของผมก้าวหน้า

เมื่อ 29 ปีที่ผ่านมา ภรรย าของผมเธอได้คล อ ด ลูกชายคนแรก ในขณะที่ผมติดประชุมที่ญี่ปุ่ น

ผมขอโทษเธอ ผมขอเวลาเธอ ทำงานอีกระยะเพื่อครอบครัว และจากนั้นจะกลับเมืองไท ย

รับขวัญลูก ขอโทษเธอด้วยตำแหน่งงาน ที่ก้าวหน้าและฝันของเราใกล้เป็นจริงแล้ว

24 ปีที่ผ่านมา เธอคล อ ด ลูกสาวที่เราเฝ้ารอคอย และผมได้เห็นหน้าลูกสาวเพียงวันเดียว

เพราะต้องเดินทางไปประชุมใหญ่ ที่ออ สเตรเลี ย สัญญากับเธอว่า ผมจะทำงานอีกไม่นาน

จากนั้นเวลาของผมทั้งหมดจะเป็นของครอบครัว สมกับที่เธอตั้งตารอคอยอยู่ 13 ปีที่แล้ว

หน้าที่การงานผมก้าวหน้าจนขึ้นเป็นเบอร์สองในภาคพื้นเอเชี ยแปซิ คฟิ ค แต่เธอกลับขอหย่ าผม

เพื่อเริ่มชีวิตใหม่ของเธอ เธอบอกว่าผมไม่เคยให้เธอ สุดท้ายเธอบอกว่า เมี ยไม่ได้ต้องการ แค่ทรัพย์สินเงินทองมากมายขนาดนั้น

หากแต่เป็นความอบอุ่นจากอ้อมกอด คนเป็นสามีในคืนอ้างว้างเท่านั้น สุดท้ายเธอจากไป

ส่วนลูกๆ ปู่ กับย่าจะดูแลอย่างดี เหมือนกับที่เคยเลี้ยงผมมา 10 ปีที่แล้ว ลูกชายคนโต ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์เพื่อน

จากนั้นก็ได้ประส บอุบั ติ เห ตุเสี ย ชีวิต ผมบินกลับจากญี่ปุ่ น ทั้งๆที่มีงานสำคัญอยู่

แม่บอกว่าลูกชายเกเรเลี้ยงย าก ผมกอดลูกสาวพูดกับเธอว่าพ่อไม่ดีเอง ขอเวลาพ่ออีกนิด ต่อไปพ่อจะให้ทุกอย่าง

7 ปีที่แล้วนั้น ก่อนที่แม่สิ้นใจ แม่บอกกับผมว่าอย่ามันแต่ทำงาน จนลืมไปว่า ลูกต้องการอ้อมกอดจากพ่อ

อย่าปล่อยให้เธอรอคอยอย่างเดียวดายเลย 5 ปีที่แล้ว พ่อจากไปตามแม่ ญาติก็พากันพูดคุย

โดยที่ผมแอบได้ยินว่า พ่อนั้นได้ตร อ มใจที่แม่จากไปเมื่อสองปีที่แล้ว กับเรื่องหลานสาว

ตามผู้ชายข้างบ้านไป แกเอาแต่โทษตัวเองว่า ไม่มีปัญญาเลี้ยงหลาน ขณะที่ผมก้าวสู่จุดสูงสุด

ทางการงาน ผมเป็นเบอร์หนึ่งในเอเชียแ ปซิ กฟิ คตามเป้าหมายแล้ว ผมมีทุกอย่าง

ผมประสบความสำเร็จเหนือใคร และแน่นอนไม่มีสิ่งใดได้มาฟ รี ๆ การสู ญเสี ยบางอย่างมันก็ต้องแลก

กับความสำเร็จ ต่อไปผมจะกลับไปชดเชย เวลาที่ผมโก ง ไปจากครอบครัว 3 ปีที่แล้ว หมอบอกว่า

ผมเป็นโร คซึ มเศร้าต้องกินย า แต่มันน่าแปลกตรงที่ ผมมีครบทุกอย่าง

แต่กลับอ้างว้าง หาใครรักจริงไม่ได้เลย มีแต่คนที่จ้ องจะกอบโก ยสิ่งที่ผมทุ่มเทมาทั้งชีวิต

ไม่มีใครเหมือนพ่อแม่ ภรรย า หรือลูกเลยสักคน ตอนนี้ผมเข้าใจสิ่งที่ภรรย าผมบอก แต่มันสายไป

ไม่มีใครทนรอ ย าวนานขนาดนี้ได้ ถึงตอนนี้ผมยอมแลกทุกอย่าง ที่หามาได้กับการเป็นคนหาเช้ากินค่ำ

ขอแค่ให้ได้อยู่ร่วมกับทุกคนก็พอ มาถึงวันนี้อาตมา มีความสุขกับชีวิตใหม่ในร่มกาสาวพัสตร์

ถ้าไม่ได้เจอพระอาจารย์ ชีวิตจะเป็นยังไงต่อก็ไม่รู้ อย่ามัวแต่ทำงาน อย่าทำโ ง่ ๆ เหมือนอาตมา ในอดีตเลย

ขอขอบคุณ gangbeauty