(ให้ข้อคิดดีมาก) “น้ำลืมอดีต” สำหรับคนที่ลืมอดีตไม่ได้

มีหญิงสาวคนนึง เธอมีอดีตอันแสนเล วร้า ยเจ็ บช้ำ เธอจึงอย ากที่จะลบ ออกจากความทรงจำของเธอ

และไม่ว่าจะทำยังไงก็ไม่สามารถ ลืมมันได้ จึงทำให้ชีวิตของเธอ ต้องระทมทุ กข์ อยู่ร่ำไป

และแม้ปัจจุบันเธอจะมีชีวิตที่ดีขึ้นแล้ว แต่เรื่องราวในอดีตที่ผ่านมานั้น ถ้าเธอนึกถึงทีไรก็ทำให้ต้อง ป วดร้า วใจเสียทุกครั้งไป

“อดีตที่ผ่านมาของเรา เสมือนรอยด่ างพร้อย ในชีวิต ถ้าสามารถลืมอดีตได้ เหมือนกับว่าไม่เคยมีเรื่องร้า ยเกิดขึ้นกับเรามาก่อน ชีวิตของเราคงจะดี คงจะมีความสุข เหมือนกับ คนอื่นเขาสักที”

เธอรำพึงกับตนเอง “ถ้าโลกเรานี้ มีน้ำวิเศษ ดื่มแล้ว สามารถลืมอดีตได้ เหมือนดั่งใน นิทานมันคงดีไม่น้อย”

เพื่อนบ้านของหญิงสาว ได้ยินเข้าพอดี จึงได้พูดกับหญิงสาวคนนี้ว่า “ได้ยินมาว่า มีนักพรตปริศนา อยู่หนึ่งท่านสามารถช่วย ผู้ตกทุ กข์ได้ย ากได้ ท่านอาจจะมีน้ำลบอดีต เหมือนดังในนิทานก็ได้นะ

ลองเดินทางไปเพื่อให้ท่านนักพรต ช่วยเหลือดูสิ”

แล้วเธอจึงตัดสินใจเดินทางไปยัง เขาปัญญายุทธ

หญิงสาว : “ประทานโทษ ท่านนักพรต เฉินกุ๊ยเซียง อยู่หรือมั้ยคะ”

นักพรต: “ข้าเอง มาหาข้า มีเรื่องอะไรอย่ างนั้นหรือ” ท่านถามด้วย ความเมตตา

หญิงสาว: “คารวะท่านนักพรต ข้าน้อยมีเรื่องทุกข์ใจ จากอดีตอันแสนเล วร้า ยที่ผ่าน แม้จะพย าย ามลืมเลือน สักแค่ไหน ก็ไม่อาจลืมได้เลย”

นักพรต: “แม้จะเป็นอดีตที่เล วร้า ยแค่ไหน แต่เมื่อมันผ่านมา แล้วเหตุใดยังทำให้แม่นางทุ กข์ใจอยู่อีก”

หญิงสาว : “เพราะอดีตในครั้งนั้น เป็นเหมือนรอยด่ างพร้อย ที่คอยย้ำให้นึกถึง แต่เรื่องเก่า ๆ

อยู่ตลอดเวลา และแม้ปัจจุบันจะ มีชีวิตที่ดี แต่เมื่อนึกได้ว่า เคยมีอดีตที่เล วร้า ย

ก็ทำให้มิอาจมีความสุข กับปัจจุบันได้” หญิงสาว เธอคุกเข่า ลงแล้วเอ่ยต่อไปว่า..

หญิงสาว : “ทุกข์ เหลือเกิน ท่านนักพรตพอมีทางช่วย ได้หรือไม่”

นักพรต : “แม่นาง จงโปรดยืนขึ้นก่อนแล้วตามข้ามา”

เฉินกุ้ยเซียงให้หญิงสาว ไปที่โต๊ะแล้ว ได้นำกาน้ำกับถ้วยออกมาซึ่ง ในถ้วยใบนั้นมีน้ำอยู่ค่อนถ้วย

นักพรต : “แม่นางโปรด ดื่มน้ำ ในถ้วยนี้ด้วย”

หญิงสาว : “หรือนี่จะเป็น น้ำ ลืม อดีต อย่างนั้นรือ”

นักพรต : “ถ้าเจ้า จะเรียกเช่นนั้น ก็ได้” หญิงสาวจึงหยิบถ้วยน้ำ มาดื่ม ด้วยความที่ดีใจ และมีความหวัง

แต่พอน้ำในถ้วยนั้น ได้สัมผัสกับปาก ของหญิงสาว ก็ต้องรีบวางถ้วยใบนั้นลง เพราะน้ำที่ดื่ม มีรถเค็ม อย่ างมาก

หญิงสาว : “ท่านนักพรต นี่ท่าน เอาน้ำอะไรมาให้ ทำไมจึงมี รสชาติเค็ม เช่นนี้”

นักพรต : “ต้องขอโท ษด้วยถ้าอย่ างนั้น ข้าจะเติมน้ำเปล่าลงไป ในถ้วยอีกสักนิดนะ เผื่อรสชาติจะดีขึ้น”

นักพรต : “แม่นางลองดื่มดู อีกทีสิ ว่ารสชาติดี ขึ้นบ้างไหม”

หญิงสาว : “ค่อยยังชั่ วแล้วค่ะ รสชาติพอได้ แต่ยังมี รสเค็มอยู่บ้าง”

นักพรต : “อย่ างนั้น ข้าจะเติมน้ำเปล่าลงไป ในถ้วยอีกสักนิดนะ “ นักพรตริน น้ำเปล่าลงไปอีกที

หญิงสาว : “น้ำในถ้วยนี้ มีรสจืด จนแทบไม่หลงเหลือ ความเค็มแล้ว ดื่มได้สบายเลยทีนี้” ตอนนั้นหญิงสาว ก็เข้าใจ ได้ทันที

นักพรต : “อันว่าอดีต ที่แสนเล วร้า ย ก็เหมือนดั่งเกลือ ในน้ำที่มีรสเค็ม ทำให้มิอาจ ดื่มได้

แต่ถ้าเราหมั่นเติม สิ่งดีๆ ลงไป เหมือนเราเติมน้ำเปล่า มันก็ย่อมทำให้ น้ำที่มีรสเค็มมากค่อยๆจางลง จนเราสามารถดื่มกิน อย่ างมีความสุขได้

แค่แม่นางหมั่นเติมสิ่งดีๆ ให้กับชีวิต ไม่เติมสิ่งร้ า ยๆ ไปอีก ก็จะทำให้อดีตอันแสนเล วร้า ย ลดลงไปเอง แม้ว่ามัน จะยังอยู่ก็ตาม มันไม่สามารถสร้างความทุ กข์ใจ ให้กับเราได้ เพราะมันเจือจางลง ไปแล้วไงล่ะ”

ขอขอบคุณ bangpunsara