“สิ่งไหนที่ทำให้ทุกข์ ก็จงเดินออกมา” ถ้ามันทำไม่ได้ก็จงอยู่ให้เป็น

เราทุกคนมีชีวิตและมีต้นทุนชีวิตที่ต่างกันออกไป เราเลือกที่จะกำหนดชีวิตของเราได้ เราสามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตของตัวเองได้ตามที่ใจเราต้องการ ชีวิตคนเรา ก็มีทั้งสุขและทุ กข์ปะปนกันไป เป็นสีสันชีวิต

ไม่มีใครที่จะมีสุขเพียงอย่างเดียวและไม่มีใครที่จะมีทุ กข์เพียงอย่างเดียว แต่เมื่อเราเป็นทุ กข์เราควรรู้ว่า เมื่อทุ กข์กับสิ่งใด ก็ขอให้ตัวเรานั้นเดินออกมาจากสิ่งนั้น แต่เมื่อเดินออกมาไม่ได้ ก็จงอยู่ตรงนั้นให้เป็น

คำพูดที่ว่า “สิ่งไหนที่ทำให้ทุ กข์ ก็ให้เราเดินออกจากสิ่งนั้น หากทำไม่ได้ก็ต้องอยู่ให้เป็น”

เมื่อเรามีความทุ กข์ ก็จงแก้ที่ตัวเราก่อน และการแก้

หมายถึง แก้ที่ความคิดเรา เพราะหลายๆ คนมีความทุ กข์จากความคิดของตน

คิดซ้ำ คิดย้ำ และคิดเยอะ วนเวียนกับความทุ กข์แบบไม่จบสิ้น

แบกอดีตแบกเรื่องราว ที่เกิดขึ้นมาหรือที่ผ่านมาแล้ว

แต่เราไม่สามารถย้อนเวลาแก้ไขอะไรต่อมิอะไรได้

สิ่งที่เราแบก คือความทุ กข์ ความเจ็ บป วด ความเศร้ า

มันจะวนเวียนอยู่เช่นนี้ ไม่จางไปไหนเลย

เมื่อรู้เช่นนี้แล้วจงแก้ที่ใจ ทุ กข์เกิดขึ้นจากตรงไหน

จงแก้จากตรงนั้น ใจเรามันทุ กข์ ก็ให้แก้ที่ใจเราก่อน

ทุ กข์ให้รู้ว่าทุ กข์ เจ็ บให้รู้ว่าเจ็ บ

ผ่านลมหายใจเข้าออก เพลงลงไปในอารมณ์ที่จะเกิดขึ้น

จนกว่าความรู้สึกนั้นจะดับลง

มีสมาธิมีสติ ผ่านการฝึกสมาธิ เมื่อมีสมาธิก็จะมีสติ ปัญญาก็เกิด

ทุกอย่างจะผ่านพ้นไปแล้วกลับมาใหม่ วนเวียนอยู่แบบนี้เรื่อยไป

นี่แหละที่เขาเรียกว่าชีวิต แบบนี้แหละที่เรียกว่ามนุษย์

หากเรารู้เท่าทันความทุ กข์ เราก็จะ ปล่อยวาง ปลง อภัย เท่านี้เอง

ขอขอบคุณ ธรรมดับทุ กข์