เมื่อแม่ของเรา ได้เริ่มออกเดินทาง (ลูกๆ จะเข้าใจไหมหนอ)

แม่เริ่มออกเดินทาง ตอนนั้น แม่ก็เป็นเด็ กผู้หญิงคนหนึ่งผ่านคืนวัน มีความฝัน เป็นของตัวเองเหมือนกับเรา แม่เดินทางมาเจอความรัก มีชีวิตคู่ที่หวังจะสร้างเป็นครอบครัวที่อบอุ่น

พอวันที่รู้ว่าในคร ร ภ์ ของแม่ มีเราอยู่ในนั้นเป็นจุดเริ่มต้นของเวลากว่า 9 เดือน ที่ต้องแบกน้ำห นั ก กว่า 10 โล แม่เริ่มใช้ชีวิตอย่ างรอบคอบมากขึ้นแม่กลัวว่าลูกในท้องของแม่จะเป็นอั น ต ร า ย

และวันที่แม่ เ จ็ บ ป ว ด มันก็ได้มาถึงวันแรกที่แม่ได้เห็นหน้าเรา“แม่ก็ เ จ็ บ ป ว ด แต่เต็มไปด้วยความสุข” ชีวิตส่วนตัวของแม่ไม่ใช่เรื่องสำคัญแล้ว ความฝันอาจถูกพักไปบ้าง แต่แม่ก็เต็มใจ

ข้าวของเครื่องใช้ลดลงเหลือเท่าที่จำเป็น รูปร่างหน้าตาของผู้หญิงคนนึง ไม่สำคัญเท่าลูกของแม่อีกแล้วล่ะ “เรื่องอื่นๆของแม่ พักไว้ก่อนเถอะ” อนาคตของตัวเองที่แม่เคยคิดถึง

ถูกแทนที่ด้วยอนาคตของลูก เราจะปลอดภั ยไหม เราจะเป็นเด็ กดีหรือเปล่า เราจะได้น้อยกว่าลูกคนอื่นมั้ย แม่พย าย ามทุกอย่ างให้เราได้รับสิ่งที่ดีจากแม่

ให้ลูกของแม่เติบโตอย่ างดี พอเราก็เติบโต แม่เริ่มพบกับความห่างเหินของลูก ที่เคยตัวเล็ก แม่ไม่ได้เป็นเพื่อนเล่นที่เราเคยสนุกด้วยเหมือนก่อน

แม่เห็นใบหน้าที่เราหงุ ด ห งิ ด ใส่ ขณะเดียวกันก็เห็นรอยยิ้ม ที่แม่เคยได้รับแต่ผู้รับกลายเป็นเพื่อนของเราไปแล้ว “น้อยใจแต่ทำอะไรไม่ได้หรอก” วันที่แม่โล่งใจอย่ างที่สุดเป็นวันที่เราเรียนจบ แม่ทำทุกอย่างมามากมาย กว่าจะได้ปริญญามา

แม่คิดว่าหมดห่วงแล้ว และขณะที่แม่มองดูเราถ่ายรูปสนุกสนานกับเพื่อนบัณฑิต แม่รู้ตัวเองว่าแม่คิดผิ ดแล้วลูกจะได้งานที่ดีมั้ย ลูกจะมีแฟนที่รักลูกเหมือนที่แม่รักหรือเปล่านะ

เขาจะดูแลลูกอย่ างที่แม่ดูแลหรือเปล่า เมื่อแม่ไม่อยู่แล้วลูกจะอยู่ต่อได้อย่างไร “โตแค่ไหนแม่ก็เห็นภาพเด็ กตัวน้อยๆของแม่เช่นเคย”ลูกของแม่ค่อยๆออกเดินทางในชีวิตของตน

เรามีครอบครัว มีลูก มีบทบาทเพิ่มขึ้นจนบทบาทการเป็นลูกของแม่น้อยลงกว่าเดิม ถึงเวลาแล้วที่แม่ต้องปล่อยวางลูกมีชีวิตของลูกแล้ว แต่แม่ไม่เคยวางได้เลยแม่ยังรักและห่วงลูกของแม่อยู่เสมอ

“อย่ าลืมแม่นะลูก”แม่แก่ตัวลงพร้อมกับนับถอยหลัง การจากลาเป็นการเดินทางช่วงสุดท้ายที่ต้องเจอ ความเสื่ อ ม ถอยสองแขนที่อุ้มลูกมาหลายปี ยกอะไรมากไม่ได้อย่างเมื่อก่อน

สองขาที่เคยพาลูกไปนั่นนี่ ต้องใช้ไม้เท้าพ ยุ ง วาจาที่เคยเป็นกล่อมลูก เริ่มพูดไม่รู้เรื่อง หัวใจที่เคยสู้ฝ่ า ฟั น ปัญหาให้ลูก บีบตัวน้อยลง“แม่เหมือนก้อนน้ำแข็งที่วางตั้งอยู่กลางแดด”

ในระหว่างที่เราเดินทางในชีวิตของเรานั้น จงหันไปมองหน้าแม่ของเราให้เต็มตามองเข้าไปให้เห็นถึงการเดินทาง ที่ท่านได้ผ่านมา วันนี้แม่เดินทางมาไกลมากแล้วขอแค่อย่ าลืมการเดินทาง ที่ผ่านมาของแม่นี้เป็นการเดินทางของความรักที่วิเศษสุดแล้ว