เขีຍนไว้ดีมาก “พ่อแม่” ไม่ได้เป็นเพียงคนเฝ้าบ้าน

หลายๆคน ให้ความสำคัญของคนนอกบ้าน ก่อนคนในบ้านอยู่บ่อยครั้ง ยิ่งถ้าเป็นพ่อแม่ของเรา บางครั้งเราเองนั่นแหละ ที่ละเลยความรู้สึกท่าน ละเลยสิ่งต่างๆที่เราควรใส่ใจ และให้ความสำคัญกับท่าน

อย่าเปรี ยบว่า พ่อแม่ ของเรา เหมือนคนเฝ้าบ้าน ต้นไม้ที่ยิ่งแก่นั้นก็ยิ่งมีร ากเยอะ เหมือนกับพ่อแม่ของเรา ยิ่งแก่ชรา ก็ยิ่งพูดมาก เหมือนคนโบราณที่กล่าวเอาไว้ว่า ในบ้านมีผู้ชร าที่เป็นเสมือน “ของล้ำค่า”

ที่มีค่ายิ่งนัก อย่าเห็นเพียงท่านเป็นคนเฝ้าบ้าน อย่าเห็นท่าน เป็นเพียงคนแก่ คนหนึ่ง

ก่อนนั้น คนเฝ้าบ้านคนนี้นี่แหละ เป็นคนสอนให้พูด

ก่อนนั้น.. ที่เคี้ ยวข้าวไม่เป็น คนเฝ้าบ้านคนนี้นี่แหละ.. ที่คอยเคี้ ยวข้าวบ ด ข้าวให้ทาน

ก่อนนั้น.. ที่เดินไม่เป็น คนเฝ้าบ้านคนนี้ไงล่ะ ที่เป็นคนคอยจูงมือหัดเดิน

ก่อนนั้น.. ที่กินข้าวเหลือ คนเฝ้าบ้านคนนี้นี่แหละ.. ที่เอามากิน โดยไม่บ่นสักคำ

ก่อนนั้น.. ที่ล้ างก้ น ตัวเองไม่เป็น คนเฝ้าบ้านคนนี้ไง ที่ล้ างให้โดยไม่ รั ง เ กี ยจ

เวลาใส่บาตร… ท่านคนนี้ใส่ด้วยจิตนอบน้อม ย ามใส่บาตรพระพ่อพระแม่ใส่ด้วยจิตนอบน้อมหรือไม่ ย ามเรียกลูกหลานกินข้าวท่านเรียกด้วยคำพูดอันอ่อนหวาน ย ามเรียกพ่อแม่ท่านกินข้าว เรียกด้วยน้ำเสี ยงอย่างไรกัน

แล้วในตอนนี้… คนที่เคยสำคัญที่สุดในชีวิตยังสำคัญที่สุดในใจคุณอยู่ไหม หรือกลายเป็นแค่เพียง คนเฝ้าบ้าน ความภาคภูมิใจที่ท่านเคยมีนั้น คุณทำ ล า ย ไปแล้วหรือ  “คิดถึงพ่อแม่จังเลย”

ขอขอบคุณ JellyWalker