พ่อแม่ให้ชีวิตกับลูก แต่ไม่ใช่เจ้าของชีวิตลูก ข้อคิดดีๆ อຍากให้ ล อ ง อ่ า น

ถาม : ฉันเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวมาสิบกว่าปีแล้วล่ะ แยกทางกับสามี ลูกสาวอยู่กับดิฉัน โดยสามีเป็นคนส่งเสี ยทุกอย่าง ลูกสาวของฉันสนิทกับพ่อมาก เขาคุยกันตลอด ลูกสาวของดิฉันเรียนอยู่ปีสองของมหาวิทย าลัยแห่งหนึ่งที่กรุงเทพฯ

แล้ว ปัญหามีอยู่ว่า ไม่นานมานี้เอง มีเพื่อนบ้านเล่าให้ฟังว่า ลูกชายของเธอที่อยู่มหาวิทย าลัยเดียวกันกับลูกสาวของดิฉันเล่าให้ฟังว่า ลูกสาวของดิฉันเช่าคอนโด อยู่กับแฟน ซึ่งเป็นเพื่อนชายที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง ฉันตกใจ และก็เสี ยใจมาก

โทร ไปปรึกษากับสามี ก็อึ้งไปพักหนึ่งเลยล่ะ แล้วบอกว่าเรื่องมันเกิดไปแล้วนะ ได้แต่หวังว่าลูกจะดูแลตัวเองได้

ดิฉันทำใจไม่ได้เลย อย ากขอร้อง ให้แกเลิกทำตัวเช่นนี้ แต่ก็รู้ว่าพูดอะไรไปแกก็ไม่ฟัง เพราะแกเชื่อแต่พ่อคนเดียว ดิฉันควรทำอย่างไรดี

ตอบ : “นี่ดิฉันควรทำอย่างไรดี ตอนนี้เครี ย ด จนปว ด หัวทุกวัน”

ขอให้เริ่มจากการไม่โ ว ย ว า ย ในสิ่งที่คุณเลี่ ย ง ไม่ได้

เพราะว่า มันได้เกิดขึ้นแล้ว มันแก้ไม่ได้แล้ว

หากคุณดุด่ๅ คุณก็จะไม่ได้สอนลูกนะ

การ ดุ ด่ า ไม่ได้ก่อให้เกิดประโยชน์แต่อย่างใดเลย

และการ ฟู ม ฟ า ย ของคุณก็ไม่ได้ทำให้เกิดประโยชน์แต่อย่างใด

มีแต่จะทำให้ลูกยิ่งปิดตนเอง ไม่สื่อสๅรกับคุณมากกว่าเดิม

หน้าที่ของแม่ก็คือ มองทุกอย่างอย่างที่มันเป็น และรักษาใจตัวเองให้ไม่ทุ กข์

ขณะนี้คุณไม่ได้ทุ กข์เพราะพฤติก ร ร ม ของลูกหรอก

คุณทุ กข์เพราะคุณกำลัง ซ้ำ เ ติ ม ตนเองที่คุณเลี้ยงลูก แล้วลูกทำในสิ่งที่คุณไม่คิดว่าจะทำได้

ลองเปลี่ยนมามองลูกอย่างที่เขาเป็นดีไหม แล้วรักษาใจของคุณว่า ถึงอย่างไรคุณก็จะเป็นเพื่อนเขาแม้ว่าเขาจะสมหวังหรือไม่ อย่างน้อยๆ การแสดงความเป็นเพื่อนจะทำให้ลูกนั้นคิด การเดินทางของชีวิตเป็นอีกหนึ่งแบบฝึกหัด ที่ลูกจะต้องฝึก

เขาจะต้องฝึกรับผิ ดชอบชีวิตของตนเองโดยไม่ตั ดสินใจผิ ดพลๅดอีก ไม่ได้เป็นการ ซ้ำ เ ติ ม เขา แต่เป็นการให้อภัยเขา และก็พร้อมจะเรียนรู้ไปด้วยกัน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น คุณจะเป็นแม่ที่ไม่ใช่แค่ได้ชื่อว่าให้ชีวิตลูก แต่เป็นเพื่อนในทุกการตัดสินใจของลูกด้วย

แล้วค่อยๆสอนไปในเวลาที่ลูกพร้อมที่จะฟัง เพราะตอนนี้เขาอาจยังไม่พร้อมที่จะฟังสิ่งที่เราพูดนักหรอก เขาอาจยังไม่พร้อมจะเป็นอย่างที่เราอย ากให้เป็นในตอนนี้ แต่ไม่ว่าออย่างไร เราจะไม่ทอดทิ้งเขา เราจะเป็นเพื่อนเขาเสมอๆ

อย่ๅอยู่กับความเครี ย ดมากไป กลับมาหๅยใจลึกๆ แล้วพูดกับตัวเองว่าเราให้ชีวิตเขา แต่เขาไม่ใช่ของเรา เขาแค่เลือกใช้ชีวิตของเขา หากเขารับผิ ดชอบได้ว่าเป็นอย่างนี้แล้วเขาไม่ทุ กข์ คุณก็ควรจะให้อภัยตนเองในสิ่งที่คุณคาดหวัง แล้วไม่ได้อย่างหวัง

ขอขอบคุณ goodlifeupdate