คนที่เราควรรักและดูแลที่สุด นั่นคือตัวเราเอง

ไม่มีใครรัก เคยมีคนรักเขาก็จๅกไป ปล่อยให้เรากอดความทุ กข์

เศร้ๅ เหงา โดยลำพั ง ใจยังรักเขาอยู่มาก

แต่หากเขาเปลี่ยนไปอะไรที่ไม่เคยทำ เขาก็ทำให้เราได้รู้ ได้เห็น

ใจของคนเมื่อเปลี่ยนไปแล้ว ก็ยๅกที่จะกลับมาเป็นคนดีคนเก่าได้

แม้จะยังรักเขาอยู่มาก ยังใส่ใจอยู่มาก แต่เขาไม่สนใจ

ไม่เหลียวแล ถามว่าใครกันที่ทุ กข์ ก็มีเพียงเรา

หลวงพ่อปราโมทย์ ท่านเคยกล่าวไว้ว่า “คนรักษาศีล

แล้วศีลจะรักษาเรา” ใครจะ เ ล ว ก็ชั่งเขา ใครจะทำร้ า ย เราก็ปล่อยเขา

แต่เราต้องรักตัวเองให้มาก มองตัวเองในกระจกบ่อยๆ

บอกรักตัวเองทุกๆวัน เราต้องสร้างความเข้มแข็งให้ตัวเองให้ได้นะ

ใครไม่รักก็ช่าง เขาปล่อยเขาไปเถอะ อย่าตาม อย่ายื้ อ แ ย้ ง ให้ได้กลับมา

ไม่มีใครอยู่กับร่ า ง ไ ร้ วิ ญ ญ า ณ ได้นาน เพราะใจเขาไปกับคนอื่น

บอกตัวเองให้เข้มแข็ง รักตัวเองมากๆ มองคนรอบข้างดูนะ

เรายังเหลือคนตั้งมากที่รักเราจริงไม่เคยทิ้งไปไหน พ่อ แม่ พี่น้อง

เพื่อนๆ หรือถ้าใครมีลูก ก็ย่อมต้องคิดถึงพวกเขาเหล่านั้นให้มากๆ

ชีวิตคนเรา รักตัวเองไม่เป็น เอาชีวิตไปฝากไว้กับผู้อื่นแล้วจะ “สุข” ได้อย่างไรกัน

ขอขอบคุณ นามบุญ