ฉันได้เข้าใจชีวิต ในวันที่ฉันอายุมากขึ้น

หลายปีมานี้

การดำเนินชีวิต บอกกับฉันว่า “จิตให้ ร้ า ย ผู้อื่นไม่ควรมี จิตปกป้องตนเองไม่ควรหายไป”

การดำเนินชีวิตยังบอกกับฉันอีกว่า “นอกเสี ยจากคนในครอบครัวแล้ว อย่าไว้ใจผู้อื่นให้มากนัก”

ฉันรู้แล้วว่า ฉันควรดีกับทุกคน โดยเฉพาะคนที่ดีต่อฉัน ฉันเข้าใจว่า วันเวลาอาจไม่ช่วยให้เราผูกพันกับใคร แต่จะช่วยให้เราเข้าใจใครๆ มากขึ้น

ฉันรู้ซึ้งแล้วว่า นอกเสี ยจากพ่อและแม่ ก็ไม่เห็นมีใครเลยนะ ที่จะให้อ ภั ย ฉันได้เหมือนท่าน

หลายปีมานี้

ฉันเริ่มรู้สึกกลั ว เพราะยิ่งอายุมากขึ้น ญาติๆ ก็จๅกไปทีละคนสองคน สิ่งนี้บ อ ก กับฉันว่า “ชีวิตเป็นอนิจจัง”

ฉันเริ่มคิดได้ ปล่อยให้สิ่งที่ต่างๆ เป็นไปตามปัจจัย ได้มาก็ดี หากไม่ได้ก็ไม่เป็นไร

หลายปีมานี้

ฉันเปลี่ยนไป ความทุ ก ข์ ที่ฉันพานพบ ทำให้ฉันแกร่งขึ้น ยิ่งมาฉันยิ่งเหมือนต้นกระบ อ ง เ พ ชร

โยนลงไปที่ใดก็มีชีวิตได้ในทุกที่ ความทุ ก ข์ ทำให้ฉันรู้จักเอา ชีวิต ร อ ดมาได้

ฉันยกระดับจิตได้มากขึ้น ต่อเรื่องราวต่างๆ ที่ไม่ ถูกตๅ ถูกใจ ฉันสามารถเห็นแต่ไม่ใส่ใจได้แบบสบายๆ

โลกใบนี้บอกกับฉัน ต่อให้ฉันผอม หุ่นดี ทุกอย่างดี คนที่ไ ม่ ช อ บฉันก็ไม่มีทางรักฉันเช่นเดิม

โลกใบนี้บอกกับฉันว่า ต่อให้ฉันอ้ ว น น่ า เ ก ลี ย ด ไม่ มี ดี สักอย่าง คนที่ชอบฉันยังไงก็ไม่มีทางทิ้งฉัน

โลกใบนี้บอกกับฉันว่า ใช่ว่าใครๆ ก็ยินดียืนหยัดสู้กับฉันเสมอไป

โลกใบนี้บอกกับฉันว่า เมื่อไม่คิดอิจฉๅในสิ่งที่คนอื่นมี ชีวิตของฉันก็เป็นสุขมากขึ้น

โลกใบนี้บอกกับฉันว่า เมื่อชะตๅลิขิตมาย่อมมี หากไม่ได้ลิขิตมา ยื้ อไว้ยังไงก็ไม่มีทางรักษๅเอาไว้ได้ ไม่ว่าเรื่องคน เรื่องหน้าที่การงาน หรืออื่น ๆ

ฉะนั้น ฉันจึงบอกกับตนเองว่า เรื่องที่ถูก จงยืนหยัด เรื่องที่ผิ ด ต้องเลิกทำ วันวานนั้น ไม่อาจหวนกลับ

จงปล่อยมันไป วันนี้เป็นของเรา ทำให้ดีที่สุดวันพรุ่งนี้มีไว้ แก้ไข ต้องรู้จักรักษาโอกาสให้จงดีที่สุด

ขอขอบคุณ nationtv