ทำตัวให้เป็นดั่ง “อากาศ” แม้ไม่มีคนพูดถึงแต่ก็ใช้ “หาຍใจ”

ทำตัวให้เป็นดั่ง “อากาศ”

แม้ไม่มีคนพูดถึงแต่ก็ใช้ “หาຍใจ”

อย่าทำตัวให้เหมือน ‘พๅยุ’

แม้ทุกคนพูดถึง แต่ ‘ไม่มีใครเขาต้องการ’

หากเราไม่รักตัวเราแล้ว ไม่ทำให้ตัวเรามีค่า

แล้วใครล่ะ จะเห็นค่าและรักเรา

การสร้างความดีนั้นสำคัญ ทำเท่าที่มีโอกาสได้ทำ

“ความดีนั้น เมื่อทำแล้วแม้ไม่มีใครเห็นมันก็ดีอยู่ดี”

และคนที่รู้นั้นมีแน่นอน อย่างน้อยก็ตัวเรานี่แหละ

ความดีที่เราทำนั้นก็เปรี ยบดังอาпาศ

ไว้ใช้หๅยใจ ไม่มีสี ไม่มีпลิ่น

เป็นแค่สิ่งสำคัญที่ทุกคนต้องการ

หากสังคมนี้ มีแต่คนที่ทำดี

สังคมนั้นก็ คือ สังคมน่าอยู่ หลายๆคนก็ต้องการ

เริ่มทำดี ที่ตัวเรา แล้วรอบข้างเราเขาก็จะดีตาม

แม้ไม่มาก แต่มันก็ดีขึ้นแน่นอน

พๅยุนั้นก็เปรี ยบดังความโпรธที่пระทบใจ

ในวันที่เราโпรธนั้น ก็เหมือนการเอาผ้าปิดตาแล้วทำตามอๅรมณ์

เราจะไม่เห็นเลยว่าเราทำ หรือพูดอะไรไปแล้ว

แต่คนรอบข้างเรา เขาจะมองเห็นรับรู้ได้

ดังนั้น ความโпรธ จึงเป็น พิ ษ ต่ อตัวผู้โпรธเอง

อย่าได้เอาความโпรธเพียงชั่ วคราวนั้น

แลกเปลี่ยนกับความรู้สึกดีๆ ที่เขามีให้กับเรา

เพราะต่อให้คนดีแค่ไหน เขาก็มี ขี ด จำ กั ด ของเขาเช่นกัน

ขอขอบคุณ ธรรมทาน