เรื่องของ ก้ อ น หิ น เตือนสติได้ดีมาก

มีอยู่วันหนึ่งเณรน้อย มาหาพระอาจารย์

ถาม“พระอาจารย์ คุณค่าในตัวของข้าคืออะไร”

พระอาจารย์ “เจ้าจงไปที่สวนหลังบ้าน เก็บหินก้อนใหญ่มาหนึ่งก้อน

เอาไปวางขายที่ตลาดนะ ถ้ามีคนถามราคา ไม่ตอบ ให้ชู 2 นิ้ว

ถ้าเขาต่อรอง อย่าขาย จงเอากลับมา”

อาจารย์จะบอпเองว่า “คุณค่าในตัวของเจ้านั้นคืออะไร”

วันรุ่งขึ้น เณรน้อยอุ้มหินไปวางขายที่ตลาด

คนจ่ายตลาดเดินผ่านไปมาต่างแปลกใจ

มีแม่บ้านเดินมาถาม “หินขายเท่าไหร” เณรน้อยชู 2 นิ้ว

“2 เหรียญ” เณรน้อยก็สั่นหัว

“งั้นก็ 20 ก็ได้ จะได้เอาไปทับผัก ก า ด ด อ ง”

เณรน้อยเลยคิดในใจ “แม่เจ้า โ ว๊ ย

หินไ ร้ค่าเพียงนี้ขายได้ตั้ง 20 เหรียญเลย

บนเขาวัดข้ามีเยอะแยะเลย”

เณรน้อยก็ไม่ได้ขายตามที่พระอาจารย์บอп

และไปพบพระอาจารย์ อย่างดีใจมาก

“อาจารย์ วันนี้มีแม่บ้านคนหนึ่งให้ราคา 20 เหรียญ

จะซื้อหินของข้า อาจารย์จะบ อกได้หรือยังว่า

คุณค่าในตัวของข้านั้นคืออะไร”

อาจารย์บอпว่า “ไม่ต้องรีบ พรุ่งนี้ เอาไปวางไว้ในพิพิธภัณฑ์นะ

ถ้ามีคนถามราคา ไม่ตอบพูด เพียงแค่ชู 2 นิ้ว

ถ้าเขาต่อรอง อย่าขาย ให้เอากลับมา แล้วมาคุยกันใหม่นะ”

วันต่อมาใน พิพิธภัณฑ์ มี จี น มุ ง ล้อมวง คุยกันเองว่า

“หินธรรมดาก้อนหนึ่ง มีค่าอะไรมาอยู่ในพิพิธภัณฑ์”

มาวางไว้ในพิพิธภัณฑ์ได้นี้ มันก็ต้องมีคุณค่าของมัน

คนโผ ล่มา ต ะ โ ก น ถามเณรน้อยว่า

“เณรน้อย หินนี้ขายเท่าไหร่ ” เณรก็น้อยชู 2 นิ้ว

“200 เหรียญ” เณรน้อยก็สั่นหัว

“งั้นก็ 2000 แล้วกัน กำลังอยๅกได้หินไปแกะ ส ลั ก”

เณรน้อย ต ก ใจ มากกว่าเมื่อวานอีกนะ

ก็ไม่ขายตามที่พระอาจารย์ท่านบอп

แล้วไปพบพระอาจารย์ด้วยความดีใจเช่นเคย

“อาจารย์ วันนี้มีคนให้ราคา 2000 เหรียญ

จะซื้อหินของข้า วันนี้อาจารย์ต้องบอпข้าแล้วนะ

คุณค่าในตัวของข้าคืออะไรกัน”

อาจารย์หัวเราะชอบใจ

“พรุ่งนี้เอาไปที่ร้านขายวัตถุโบราณเหมือนเดิมนะ

แล้วเอากลับมา ครั้งนี้ อาจารย์บอпคำตอบเธอแน่ๆ“

วันต่อมา เณรน้อยเอาหินไปวางที่ร้านขายวัตถุโบราณ

ก็ยังมีคนมามุงดู มีคนพูดว่า นี่มันหินอะไร

มาจากถิ่นไหน ของราชวงศ์ไหน และใช้ทำอะไร

สุดท้ายก็มีคนมาถามราคา

“เณรน้อย หินนี้ชายเท่าไหร่ ”

เณรน้อยก็ชู 2 นิ้ว “20,000 เหรียญ”

เณรน้อย ต ก ใจอ้าปๅกค้ๅง อุทานเสี ยงดัง “หา”

คนนั้นนึกว่าตนเองให้ราคๅต่ำไป ทำให้เณรน้อยอารมณ์เสี ย

แก้ไขทันทีว่า “ไม่ๆ พูดผิ ด ข้าจะให้เจ้า 200,000”

เณรน้อยได้ยิน ดังนั้นอุ้มหินวิ่งกลับไปบนเขาหา

พระอาจารย์ทันที แล้วพูดกับอาจารย์ว่า

“อาจารย์ครั้งนี้เรารวยแล้ว มีโยมจะให้ราคาเรา 2 แสนเพื่อซื้อหินนี้”

อาจารย์บอпได้หรือยังว่า คุณค่าในตัวของข้าคืออะไรกันแน่

อาจารย์ลูบหัวเณรน้อย พูดด้วยน้ำเสี ยงเอ็นดูว่า

เจ้า ห นู น้อย คุณค่าในตัวเจ้าก็เหมือนหินก้อนนี้นั่นแหละ

ถ้าวางตัวเองในตลาด เจ้าก็มีค่า 20 ถ้าเอาตัวเจ้า

ไปวางไว้ในพิพิธภัณฑ์นั้น เจ้าก็มีค่า 2000 ถ้าไปอยู่ใน

ร้านขายวัตถุโบราณ เจ้าก็มีค่า 2 แสนเลย

เวทีชีวิตต่างกัน ตำแหน่งวางตัวมันต่างกัน

คุณค่าของคนมันก็เปลี่ยนไป

แล้ววันนี้ล่ะ เราเป็นหินที่ถูกวางไว้ที่ไหน

ขอขอบคุณ  pentahugs