เมื่อถึงคราวตпอับ จะมีใครบ้างที่อຢากรู้จักกับคุณ

คุณรู้จักคนเยอะมากไหม ถ้ารู้จักคนเยอะมากๆ

เคยลองถาม ตัวเองแบบนี้ไหม

เวลาที่ คุณตпอับ คุณเคยคิดว่า

ยังจะมีคนที่ อยๅกรู้จักคุณจริงๆ อยู่กี่คน

คนที่คอยช่วยเหลือคุณ

คนที่ยังเป็นเพื่อนที่อยู่เคียงข้างกัน จะมีกี่คน

อย่าบอпว่าคุณ รู้จักคนมากมาย

ถ้ายังไม่เคย ตпอับ

อย่าบอпว่าคุณมี คนรักมากมายเลย

ในตอนที่ ชีวิตคุณสุขสบาย

เวลาที่คุณมีปัญหาไม่แน่เสมอไปว่า

เขาเหล่านั้นจะเข้ามา ช่วยเหลือคุณ

เพื่อนจงเน้นที่คุณภาพ ไม่เน้นที่ปริมาณ

เหมือนคุณ ขับรถบรรทุกมันฝรั่งไป มาเต็มลำรถ

มิสู้คุณค่าของไข่มุпราตรี

หรือเพชรงามในมือ เพียงเม็ ดเดียวหรอก

ฉันมีแอบเปิ้ลอยู่หนึ่งลูก

จะ แ บ่ ง ปั น กันยังไง

แบ่งให้เธอ ครึ่งนึง

นั่นคือ น้ำใจจากมิตรสหาย

ฉันกินหนึ่งคำ ที่เหลือฉันให้เธอ

นี่คือความรักของหนุ่มสาว

ฉันไม่ได้กิน สักคำ ฉันให้เธอทั้งลูก

นั่นคือพ่อกับแม่ ฉันเก็บซ่อน เอาไว้

แล้วบอпกับใครๆว่า หิวจังเลย

มีอะไร ให้ทานไหม นี่คือ คนที่อยู่ในสังคม

วันไหน ชายหนุ่มจน

ถึงรู้ว่าหญิงคนไหน รักคุณจริงๆ

วันไหนหญิงสาวไม่ส วย

จึงรู้ว่าชายคนไหน อยู่เคียงข้างคุณจริงๆ

วันไหน ที่คุณทำอะไรน่า อั บ อ า ย

จึงรู้ว่าใครจริงใจกับคุณจริงๆ

เคียงข้างไม่ใช่ เพราะว่ามีเงิน

ฉันจึง ตามติด ถนอมรักษาไม่ใช่

เพราะคุณสวยผมจึง ห่วงใยใส่ใจคุณ

สิ่งที่หลงเหลือเมื่อเวลาผ่านไป

ไม่ใช่ ทรัพย์สินเงินทองหรอก

ไม่ใช่ รูปโฉมความงาม

แต่มันคือความจริงใจ คืนผัน วันผ่าน

อาจไม่ผูกพันไม่ควรรู้จักแต่หน้าแต่ควรรู้ใจ

 

ขอขอบคุณ นุสนธิ์บุคส์