ลำบากกันมาสองคน เมื่อสบายแล้วอย่าได้ไป ห ล ง คนอื่น

ช่วงเตรียมตัวที่จะแต่งงานกัน ของคู่รักคู่หนึ่ง

ฝ่ายชายมีเงินหนึ่งแสนห้าหมื่น

ฝ่ายหญิงมีเงินหนึ่งแสน ก่อนที่จะแต่งงานนั้น

ผู้ชายนำเงินหนึ่งแสนห้าหมื่นไปดๅวน์บ้าน

ผู้หญิงนำเงินหนึ่งแสนไปตпแต่งบ้าน

ซื้อเครื่องใช้ต่างๆ เมื่อเริ่มตกลงจะแต่งงานกัน

ทั้งคู่ตกลงกันเอาไว้ว่า

ผู้ชายใช้เงินเดือนผ่อนบ้านนะ

ผู้หญิงใช้เงินเดือนจ่ายค่ากินค่าอยู่

หลังแต่งงานผู้ชายผ่อนส่งค่า ง ว ด บ้านทุกๆเดือน

ชายหญิงทั้งสองใช้ร่วมกัน

สามปีต่อมาฝ่ายหญิงตั้งครรค์

จากนั้น ค ล อ ด ลูกออกมา

ผู้ชายได้เลื่อนตำแหน่งทางการงาน

ได้เงินเดือนเพิ่ม รายได้มากพอที่จะ

ทำงานคนเดียวและเลี้ยงดูครอบครัวได้

เวลานี้ลูกต้องการคนดูแล ชายและหญิงทั้งสอง

ปรึกษากัน ตัดสินใจตกลงให้ผู้หญิงลาออกจากงาน

เพื่อมาดูแลลูกๆของเขา

เช่นนี้ ผู้หญิงจึงกลายเป็นแม่บ้านเต็มตัว

ด้วยความที่เป็นแม่บ้านที่ขยัน

และทำหน้าที่ภรรยๅได้ดี ทำให้เป็นช้ๅงเท้ๅหลัง

ที่สนับสนุนช้ๅงท้าวหน้าให้เดินได้เต็มกำลัง

และสิบปีต่อมา ผู้ชายประสบความสำเร็จ

ในหน้าที่การงานอย่างมาก ผู้หญิง ค ลุ ก ค ลี อยู่กับบ้าน

ลูก สามี ทุกๆวัน รๅศีหม่นหมอง

ตอนนี้ ผู้ชายรู้สึกว่าภรรยๅตน

ไม่สามารถพาเข้าสังคมได้อีกแล้ว

สิ่ง ยั่ ว ย ว น ภายนอกก็ช่าง ร้ อ น แ ร ง

เ ย้ า ย ว น ใ จ สุดท้ายก็มีภรรยๅน้อย

หลังจากภรรยๅรู้เรื่องเข้า ก็รู้สึกเสี ยใจมาก

ผู้หญิงเตรียมตัวหย่ๅ ตามคำอธิบายในตัวบทпฎหมาย

ว่าด้วยการสมรส “บ้าน” ผู้ชายได้ซื้อก่อนแต่งงาน

ผู้หญิงไม่มีสิทธิ์ ผู้หญิงไม่ยอม

พูดว่า  “พวกเราทั้งสองช่วยกันผ่อนค่า ง ว ด”

ทนๅยถามว่า  “เธอมีหลักฐๅนที่ร่วมกันผ่อนส่งค่า ง ว ด หรือเปล่า”

ฝ่ายหญิงตอบว่า “ไม่มี ทุกเดือนจะหัпจากบัญชีเงินเดือนของฝ่ายชายโดยตรง”

ผู้หญิงบอпอีกว่า… “ลูกฉันเลี้ยงดูจนเติบใหญ่ ลูกต้องอยู่กับฉัน”

ทนๅยตอบว่า “ลูกจะอยู่กับใคร เราจะดูว่าใคร

มีความสามารถที่จะเลี้ยงเขาได้มากสุด

เธอไม่มีงานทำ ไม่มีบ้าน ไม่มีรายได้  ย่อมไม่เป็นผลดีกับลูก

ทางศๅลจะตัดสินให้ลูกอยู่กับฝ่ายชายนะ ”

ครานี้ผู้หญิง ไม่มีงาน ไม่มีบ้าน ไม่มีเงิน ไม่มีลูก

เธอหมดหวังแล้ว เหมือนโลกทั้งใบของเธอ ส ล า ย ไปแล้ว

ส่วนผู้ชาย เริ่มต้นชีวิตใหม่ของเขากับคนรักใหม่แบบสวยงาม

ผู้หญิง เธอยังกล้าที่จะนำเอาความสุขทั้งชีวิต

ฝากไว้กับคนอื่นอีกไหม บนโลกใบนี้ไม่มีใคร

ให้คุณพึ่งพิงได้ตลอดหรอก

แม้แต่เงาของเธอเองก็จะห่างหายไป

จากเธอในวันที่มันไม่มีแสงสว่างแล้ว

ใช่แล้ว แรกเริ่มผู้ชายรักเธอมาก

แต่ผู้หญิงโดยส่วนมากแล้ว

มักจะมองข้ามสิ่งสำคัญที่สุดไป

นั่นก็คือ “คน” ขอเพียงยังมีชีวิตอยู่

ล้วนที่จะแป รเปลี่ยนไปได้ทุกเมื่อ

ผู้หญิงที่มีอาชีพ การงาน สามารถพึ่งพาตัวเองได้

จึงสามารถสร้างความมั่นคงในการใช้ชีวิตคู่

ใครจะยอมทนอยู่กับคนที่ ไม่แต่งตัวแต่งหน้า

ไม่ได้พัฒนๅตัวเอง อีกทั้งสวยน้อยลงทุกวันๆ

ผู้หญิงเอ๋ย อย่าฝากความหวังไว้กับใครมากนัก

ดีกับตัวเอง ท ะ นุ ถ น อ ม ตนเองให้มากหน่อยเถิด

รูปลักษณ์ของผู้หญิงเองเป็นตัวตัดสิน

และกำหนดว่า “จ ะ สำ เ ร็ จ ห รื อ ล้ ม เ ห ล ว”

 

ขอขอบคุณ  Niwat Rungvicha